کلاس من

با بهاء ولد معروف به سلطان ولد پسر مولوی اشتباه گرفته نشود

بهاءُالدّین وَلَد، محمد بن حسین خطیبی بکری (۵۴۳-۶۲۸ق/۱۱۴۸-۱۲۳۱م)، معروف به بهاء ولد، سلطان‌العلما، عارف، واعظ، از مشایخ تصوف و پدر جلال‌الدین محمد مولوی. بهاءالدین محمد بن حسین بن احمد خطیبی بلخی، تا مدتها فقط به عنوان پدر مولانا جلال الدین رومی معروف شناخته می‌شد. اخبار مربوط به او از طریق ولد نامه یا ابتدا نامهٔ سلطان ولد، پسر مولوی که از سال ۱۲۹۱/۶۹۰ باقی‌مانده و شرح حال مولانا به قلم فریدون بن احمد سپهسالار و پدرش که از پیش از سال ۱۳۲۹/۷۲۹ بازمانده و عموماً تحت عنوان رسالهٔ سپهسالار شناخته می‌شود و شرح حال مبسوط مولانا، مناقب العارفین افلاکی در دو جلد که در سال ۳۱۸/۷۱۸ شروع شده بوده‌است و قسمتی از رسالهٔ سپهسالار هم در آن وارد شده به دست ما رسیده‌است. هنگامی که بدیع الزمان فروزانفر در شرح انتقادی زندگی و آثار مولانا، مفصلاً دربارهٔ پدر مولوی، بها، وارد سخن شد و به ذکر و توصیف مختصر تنها اثر او، معارف نیز پرداخت، افق تازه‌ای در تحقیقات مربوط به بها گشوده شد.